Demsalek Li Hekariyê-Ferit Edgü
Ferit Edgü: Nivîsandin Wekî Armanca Heyînîyê
Ferit Edgü, nivîsandinê ne wekî şan, şeref an xebatekî meslekî, belkî wekî armancekî heyînî dibîne. Vê heyînê bi afirandina hişa takekesî, bi şêwazekî nû, bi zimanekî sade, zelal û xweşbêj pêk tîne.
Di demekê de ku civakparêzî serdest bû, wî takekesîtî bijart. Ji ber ku tenê mêjûya kesekî dikare bifikire, biafirîne, dijber be, nehaqiyan bibîne, dibe sedema azadîya xeyal û xwêndinê.
Qonaxên nivîskarîya wî bi çûyîna Parîsê dest pê dike, lê sernavê wî di Hekarî de tê nîşandan. Wê derê, Edgü dikare bibê şahidê cihana din, şahidê tenêtiyê, şahidê tiştên ku nexwastî û nemafî ne, lê jî şahidê wê rastiyê ku hunerê têxistine.
Hekarî: Rojek Li Navbera Av û Bejî
Di “Demsalek Li Hekarîyê” de, Ferit Edgü navbera mirovekî avî û yekî bejî bi zimanekî hevpar diguhere. Ne zimanekî peyv û qaidê, belkî zimanekî ku ji ruha hevpar pêk tê. Ji ber vê yekê, li wir her tişt hevparîyê ye:
Jîyan, zanîn, rabûn, ketin, xeyal, serbûrî…
Li Hekarî, Edgü ne tenê bûye seyirvan, belkî dibê nivîskarê nû — ji xwe re, ji wan re, li nava çend zarokên jêhatî yên nexweş û lêzîz, mamoste, nojdar, lê her tim şahidê pûçîtî û zoravayiyê.
Li Pîrkanîsa Çardehmalî: Zordarîya Jiyanê
Wê derê li serê çiyayê Pîrkanîsa, li cihêkî bêderfet, bêrê, bêrêbendan, Edgü bibê terkeserekî ji civaka xwe, herî dûr, herî tenê, herî rast. Ew di nav bîyanîyeke bêdeng digere, bi tenêtîya xwe û tenêtîya wan re revinê dike. Lê pey re tê diguhêzin ku ew bûye dengbêjekê nivîskî, ku dengê zarokên neçar, gundîyên bêgotin, dijberiya mîr û kanûnên nemesrûr jî tê xuyang kirin.
Nivîsandin Wekî Şahitîya Hunerî
Edgü nivîsandinê dike mêbesta girtina maneya tenêtîyê, olê ku nivîsk e dikare bibê çareyeke wîsî. Bi zimanekî kurt, xweş, kemîl, lihevhatî, ji me re ne tenê romanekê, belkî jî helbest, çîrok û şehidnameyeke hunerî dibêje. Dengvedana wî, ji nû ve, dîsa digel me ye.
Ji bo hemû berhemên Cervantes Yayınları vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Ferit Edgü vir bitikînin
