Ölüm, ateş ve zulmün bir arada olduğu o günlerde, Zilan’da tam anlamı ile bir cehennem yaşatılmıştır. İnsanlar şaşkın bir şekilde canlarını kurtarmaya çalışırlarken, milislerin ise keyiflerine diyecek yoktur.

Güya Zilan’da isyan olmuş. İsyanı bastırmak için İbrahim Bey veDerviş Bey’in emirleri ile bütün boşaltılan köyler, içindeki eşyaları ile birlikte ateşe verilerek yakılır. Bu şekilde yakılan köy sayısı 40’ın üstündedir. Sağ görülen insanlar öldürülür. Hitler’in “Allah’a insansız bir dünya teslim edeceğim” dediği gibi, Katil Derviş de, “Türkiye’ye, insansız bir Zilan” mı bırakmak istedi.

Peki, Zilan’daki ev kadınının elinde ne vardı? Yaşlı, yürüyemeyen zavallı ihtiyarlar hangi enerji ve hangi güçle isyan edeceklerdi? Çocuklara bebelere ne demeli? Farz edelim bunların hepsi asidirler, isyan ettiler, Peki, bu isyancılar hangi mahkemede yargılandı? Yok, o da yok. Peki ne var? Hemen söyleyeyim; zulüm, ateş, ölüm, talan, soykırım, sadistlik ve yargısız infazlar var. Buna isyan demenin ya da isyan olarak kabul etmenin ne amaca hizmet ettiğini, az çok aklıselim olan anlar. Bu katliamı, Kürt Kadınları, Kürt ihtiyarları, Kürt çocukları ve bebeleri yaşadı.