Deccal, inanç ve akli yüksek bir düzlemde uzlastirmaya çalismadan, Hiristiyanliga yöneltilen çok sert bir elestiridir. Zira bu din, bir kültür yikicidir, insani içgüdüler tasiyan her türlü uygarliga düsmandir, zayif ve hasta olanlar içindir… Hayali neden- ler ve hayali kavramlarla beslenen din, yalan üstüne kurulu oldugundan, bilgiye düsmandir, kisiye ne huzur ne de mutluluk bahseder.Nietzsche’ye göre “ilk ve son Hiristiyan çarmihta ölmüs”tür. Ondan sonrasi ise köle ahlakini savunan, hayati yadsiyan bir ögretidir ve ucu ‘çilecilik’e kadar uzanmaktadir. Dolayisiyla da Bati kültürünün çöküsüne zemin hazirlamakta, hatta insani hiçlestirmektedir. Lakin yine de sikintili bir durum vardir: Insanlar esit degildir ve siradan yahut ‘ortalama’ insanin islevi, üstinsanin var olabilecegi kosullari yaratmaktir.Gel gör ki Nietzsche, aslinda Hiristiyanlik dahil, tüm diger inançlardan önce, inançlarin demokratik süreçlerle bir devlet felsefesi seviyesine çikarilmasina karsidir; en çok korktugu sey, alttan gelen entelektüel hastaliklar yüzünden üstün azinligin bozulmasi ve sakatlanmasidir.Düsüncenin Yapi Taslari dizisi, inanilmaz derecede renkli ve zorlayici bir belagatle sürüyor: Deccal Hiristiyanliga Lanet. Kültür elestirmeni H. L. Mencken’in Önsöz’ü ve Travis J. Dennison’in Sonsöz’üyle de tamamlaniyor.(Tanitim Bülteninden)