Dara Pelweşiyayî-Bavê Nazê
Bê gûman, Bavê Nazê yek ji danerên girîng a wêjeya modern a Kurdî ye. Ji bilî şêweya cihêreng û vegotina zelal ya wî, di nivîsên xwe de hem rastiyekê derdixe holê, hem jî rexnegirîya xwe a dijwar, bi rûmeta xwîneran tê nîşandan.
Di berhemên wî de, lawazîya pergala siyaseta Kurdan, şoreş, evîn, xîyanet, û jîyana wan ku di nava xewn û asê de mane, bi awayekî dilsoz tê gotin. Bavê Nazê, nivîskarekî ye ku nêzîkîya xwe ya bi reng û negerên Kurdî her dem dike çavdêrê nivîsarê xwe.
Yek ji lehengên romanên wî, Şêrzad, piştî Nivîskar, her car di romana xwe de daqûlî bîra êşa xwe a Kurdewar dike. Destên pênûsa wî, bi ava kanîyên welat re têne kemilandin. Ev perdeya ku ji tarîtîyê hatibû pêşve girtin, dîsa bi herikbariya şêweyê wî, cihêrengî û neqşên Kurdewar, radike ber çavên xwîneran.
Di romana Dara Pelweşiyayî de, nivîskarekê hêja Bavê Nazê, Dara Welatekî – ku bi navê şehîdên dilpak hatiye xemilandin – jîyana pêşmergetîya dijwar bi vegotina zelal redixe ber xwêndekar. Em bi lehengên romanê re û di nav pêlên tarîya şevên har û lal de, bi wê re têkoşîna rûhê pêşmergiyan dijîn.
Kuştina birayê wî, Ehmedî, ji hêla Sedamîyan ve, dikeve sedema wî ku devê xwe ji dibistanê berdide û paşê, hezkirina dilşewat û dayîk û xwişkên xwe dihêle. Bi hevalê dibistanê re berê xwe dide çîyayên Kurdistanê û tê dikeve nav zor û zehmetkêşiya jîyana pêşmergetîyê.
Di vê berhema hostayê hêja de, em dibin şahidên gelek bûyerên ecêb û nedîtî – yên ku xwêndekarê Kurd ne tenê bixwîne, belê jî bibîne, bihêste û tê de bibihîze ruhê xwe.
