Diğer canlılardan farklı olarak insanoğlu psikolojik, fizyolojik, sosyolojik yönden çeşitli yetenek ve donanımlarla dünyaya gelmektedir. Bu bağlamda dinî kimliğin inşasında bireyin duygu, düşünce gibi psikolojik; bedeni yapısı gibi fizyolojik; gelenek, görenek, yetiştiği coğrafya, kültüründe yer alan inançlar, dil, disiplin gibi sosyolojik unsurlar önemli rol oynamaktadır. İnsan çocukluk döneminde bu özelliklerden daha çok hangisinin etkisinde dinî deneyim yaşarsa o yönde hareket etmekte yani dinî kimliğin inşasında etkin güç olarak o özelliği merkezi konumda olmaktadır. Bu durum elbette kişinin dinî kimliğinin oluşumunda tek bir özelliğinin belirleyici olduğu anlamına gelmemelidir. Aksine insan yaşantısını, tercihlerini çeşitli özellikleri tarafından yönlendirmekte dolayısıyla dinî kimliğinin inşasında bu yönlerinden etkilenmektedir. Bu bağlamda çalışmada bireysel ve kolektif dinî kimliklerin inşasında çocuklukta edinilen dinî geleneklerin rolü tartışılmaktadır. Kimlik ve çocukluk dönemi dinî deyimlerin ilişkisi irdelendiğinden araştırma konusunun katılımcıların rahat hissettikleri yaşam alanlarında incelenmesi kararlaştırılmıştır. Böylece, katılımcıların dinî kimliklerini nasıl anlamlandırdıkları, farklı referans çerçevelerinde dinî kimliklerini nasıl inşa ettikleri ve inşa ederken referans çerçevelerinden dinî anlatıları ve gelenekleri nasıl kullandıkları araştırılma yoluna gidilmiştir.