Sevmedigimiz çocugu egitemeyiz. Cennet kokulu çocuklarimizi sevmeliyiz. Gönlüne giremedigimiz çocugun, kafasina giremeyiz. Çocuklarimiza kendimizi sevdirmeliyiz. Çocuklarimiz basimizin taci, gönlümüzün sultani olmalidir.
Çocuklarimizla ilgilenmeliyiz, onlara faydali ve güzel bilgiler vermeliyiz. Sürülmeyen ve bugday ekilmeyen tarlalarda otlar ve dikenler biter. Çocuk egitimi, anne karninda baslar. Çocuk, anne karninda 4-5 aylik olunca disarida konusulanlari duymaya baslar. Iyi, hos ve güzel seyler duymalidir. Çocuklarin zihin gelisim sürecini bilmeliyiz. Bu sürece uygun adimlar atarak zekâlarini ve hafizalarini gelistirebiliriz. Çocugumuz daha zeki ve daha güçlü bir hafizaya sahip olabilir.
Çocugumuzu bizden iyi kimse egitemez. Onu en çok sevebilecek, ona iyi, güzel ve faydali seyleri en iyi ögretebilecek olan, anne babalar olarak bizleriz. Görevimizi layigiyla yapmaya çalismaliyiz. Eksiklerimiz mutlaka olur. Bunlari kitaplar okuyarak, egitimcilerden seminerler alarak tamamlamaliyiz. Kendimizi düzeltmeden çocugumuzu düzeltemeyiz.
Kendimizi egitmeden çocuklarimizi egitemeyiz. Çocuklarimiza güzel ahlak ögretmenin en kestirme yolu, güzel ahlak sahibi olmaktir. Emek verir ve dogru egitim metotlarini kullanirsak Allah yardim eder, çocuklarimiz aile bahçemizin gülleri olur insallah.