: “Disaridaki her sey gerçekdisiydi, bir gösteri gibi, küçük bir delikten izlenen bir gösteri… Sadece kendisi uymuyordu buraya. Omuzlarini agriyormus gibi geriye iterek hirçin hirçin iç geçirdi. Kollari bir tahris hissiyle sizliyor, kafasindan adeta bir tislama geliyordu. Uzun bir müddet sadece kendini dizginlemeye çalisarak, disleri sikili, oturdu… Onu memnun edebilecek ya da zihnini rahatlatacak hiçbir sey olmadigindan, geriye kalan tek sey bu rahatsizliga katlanmakti. Kendisini hayatin bedeninde yerinden oynamis bir eklem gibi hissediyordu: Zihninde çikik bir parmak görüyordu, sismis, morarmis, acilar içinde. Mesele, kendini nasil tekrar eklemine oturtacagiydi. ”Ögrencisine âsik olan evli ve çocuklu bir müzisyen, onun askina karsilik veren romantik bir genç kadin, tutkuyla arzulanan ama kosullarin imkânsiz kildigi bir birliktelik… Konu hiçbirimize yabanci olmamakla birlikte, Lawrence’in edebi ustaligi romani basit bir ask hikâyesinin çok ötesine tasiyor. Ruhsal çözümlemelerdeki derinlik ve özellikle de yaratici tasvirler edebiyatseverlere etkileyici bir okuma sunuyor. Çizgiyi Asmak, yillanmis sarap gibi, zamanla tadindan hiçbir sey yitirmeyen o ender eserlerden…