“Sonu kötü biten filmlerin is yapmadigi masalini ben yiktim” demisti Bülent Oran, bir konusmasinda. Ayse Sasa, yillar sonra, bunu, seyircinin bilinçsiz de olsa ‘hayata son tanimayan bir inanca sahip olmasi’yla açikladi.
Gülsen Gazel, hikâyesinin sonunda, kötü son’dan söz ediyor ama, acilar ne yeryüzünden büsbütün kaldirilabilir ne de insan büsbütün aciya bogulur, sairin dedigi gibi, ‘acilarin yüzüne biraz tebessüm sürülmüstür, o kadar.’

Çilgin Gönlüm, Gazel’in cümbüslü anlatimiyla, ‘üzerine gam yazilmis ve dokundugu yeri kanatan’ bir anlati olmus.
Alinti ve göndermesi bol bir hikâye bu.
Adini, ask-i dâimide tutulup yakilan, bu yüzden sesi yanik ciger kokan Fuzulî’Nil dizelerinden aliyor.

Gülsen Gazel’in, edebiyat ortamimiza mütevazi de olsa bir katki sunabilecek ve bize yeni bir romanciyi haber veren bu anlatisinda, ‘Her kalp bir acinin izini tasiyor, insanlar da o izi en derinde saklayarak yasiyor.’
Ve bize örnegin söylesi sorulari sikça soruyor :
‘Amerikalilarin evlerinde besledikleri hayvanlara gösterilen incelik Guantanamo’daki Irakli tutuklulara gösterilmemisti.’
Gazel’in ‘çilgin gönlü’nden gelen bu anlatiyi severek okuyacaksiniz.”
Sadik Yalsizuçanlar