“Hema zî eşkera nîyo, hevalêne, a ya ke ameye ma ser rîyê zordarîya merdiman ra ya? Bêrêne ma xo Merdiman ra raxelisnê û mehsulê keda ma zî ma rê bimano. Ma eşkenê yew vîstike de bibê azad û dewlemend. Eke winî yo ganî ma çi bikerê? Şew û roj, ganî ma bi qewetê xo yê peyênî bixebitîyê ke ma zorê Merdiman berê. Şima rê vateyê mi no yo, hevalêne: Sere wedarêne! Ez nêzanena key wextê Serewedaritişî yo? Beno ke mîyanê hewteyêk de biqewimîyo yan zî bi hezaran serrî dima, la senî ke ez nê simerê binê linganê xo vînena, ez wina zanena ke ewro yan meşte edalet do bêro. Hetanî merdene çimê şima a roje ser o bibo, hevalêne. Û naye ra wet, êyê ke şima ra dima yenê na dinya, nê mesajê mi biresnîn înan. Biresnîn ke azo newe hetanî serkewtişî nê pêrodayîşî bidomno.’’

Gelo semedê nîzamê hîna başî vera zordarîye vejîyayîş bes o? Nîzamo ke şîkîyeno ro merdimîye, semedê ê nîzamî ganî çi bêro kerdiş ke wa bindestê demê nikayinî nêbê zordarê ameyoxî? Zordarîye qey esta û nimitikî yan eşkera çitur bandura xo ya beyome ramena? Zordarî bi senîn tewir zuran merdiman gênê binê hukmê xo û merdimî qey nê zuran rê qayîl ê? George Orwell bi nê kitabe xo yê tesirdarî heywanan dano qiseykerdiş û cewabanê nê persan dano ma.