“Insanoglunun, edep ve fazilet elde edip, üstün bir ahlâka sahip olmasi pek çok tecrübelere muhtaçtir. Insan ömrü, o mânalarin idrak edilmesine yetmediginden ve yogun dünya mesgalesi, kemâl mertebelerini kazanmaya engel olup onun önüne set çektiginden, hikmet ehli insanlar, mecburen peygamberlerin yasantilarini, padisahlarin haberlerini, takva ehli insanlarin hikâyelerini, sâlih kimselerin aliskanliklarini, bilge insanlarin ahlâklarini ve cömert kisilerin davranislarini kitaplara geçirip yazdilar; kissalari, tarihî kisilikleri ve rehber kisileri belgelere ve sayfalara kaydettiler. Ta ki feraset sahipleri, geçmiste yasanlardan ibret alip davranislarini ona göre düzenlesinler ve herkes kabiliyetine göre geçmis olaylardan istifade etsin. “Mehmed Lebîb Efendi, Cevâhir-i Mültekata’yi kaleme alma sebebini bu düsüncelerle dile getirmekte. Arapça, Farsça ve Türkçe eserlerden derlenip bir araya getirilen eser, Islam milletinin kültür ve medeniyet dokusunu insa etmis âlimler, mutasavviflar, sairler, devlet adamlari ve ardinda essiz hikâyeler birakmis sahsiyetlerle zengin bir hikmet evreni sunmakta. Her meslekten ve her mevkiden çesit çesit yüzlerce insan portreleri ve anlatilan birbirinden enteresan olaylar ve bu olaylar karsisinda insan zekasinin ortaya koydugu isiltilar, hayat topragini bereketlendiren erdemler, insani mevsimden mevsime sokan haller, yaratisin gökkusagini andiran bütün renkleri adeta kelimelerden olusan tablolar halinde, insanligin zengin tecrübelerini bugüne tasiyor.