Filozoflarin edebiyat üstüne düsünmeleri her zaman ufuk açici ve heyecan verici olmustur. Iyi bir edebiyat okuru oldugunu bildigimiz, kitaplarinda kullandigi kivrak dil hemen fark edilen Foucault, yeni yayimlanan bu konusma metinlerinde 1960’larda kafasini en çok mesgul eden meselelerden üçünü ele aliyor: dil, delilik ve edebiyat. Birinci konusmada deliligin dil ve edebiyatla kesisme noktasi üstünde durduktan sonra, ikinci konusmada edebiyatin ve edebiyat eserinin dille iliskisini –yapisalcilarin yönteminden esinlenen ama ayni zamanda ona elestirel yaklasan– felsefi bir yöntemle irdeliyor ve edebiyat elestirisinin ufkunda arastirilmayi bekleyen konulara isaret ediyor. Üçüncü konusmadaysa Sade’in kurmaca metinlerindeki hakikat iddiasinin temelini arastirdiktan sonra, eserlerinde teorik söylevler ile kurmaca sahneler arasindaki iliskiyi odaga aliyor ve bu söylevlerin edebi ve felsefi islevini inceliyor.Diger kitaplarinda oldugu gibi zekice fikirler, gözlemler, elestirilerle dolu bu metinler hem Foucault okumayi sevenler için hem de edebiyata felsefeyle yaklasma çabasini önemseyenler için zevkli bir okuma vaad ediyor.