“Aziz muhibbim Oktay, yakasi açilmamis bir nazimdan ve hiç isitilmemis dilden siirleri aldim (…) Bu siirler çok yeni bir nagme olduklari için simdi turfanda zevkine sahip olanlarca seviliyor. Zaten görüldügü gibi sevenlerin sayisi günden güne artar, hiç siirden anlamayanlar ise hiçbir zaman anlamaz, o nev’i karilere ise zaten ihtiyaç yoktur.”(Yahya Kemal Beyatli, Oktay Rifat’a mektubundan)”Oktay Rifat’ta siirsel konjonktür büyük inip çikmalar gösteriyor. Her degisis bir öncekinin bazi yönlerden tam tersiymis izlenimini uyandiriyor okurda. Yalniz bunlarin kimlik degistirmeyle ilgisi yok (…) basta yadirgansa da, birbirinin tersi olarak belirmis dönemler ve bu dönemlerin ürünleri birbirine baglaniyor; eklem yerleri o ters çikis noktalari olmak üzere.”(Cemal Süreya)”Oktay Rifat’in imgeleri, baska bir seyin, inanilmayi bekleyen daha yüksek bir varlik alaninin simgesi degildir; sadece kendilerinin, ama bir yokluk olarak kendilerinin simgesidirler, kendi yokluklarinin egretilemesidirler. Ve kendi yarattiklari yanilsamayi kirarken, bu yanilsamanin çevresinde olusan tutucu denklemi de askiya alirlar.”(Orhan Koçak)”Oktay Rifat, Elleri Var Özgürlügün’den son kitabi Koca Bir Yaz’a kadar yazdigi siirlerde hayati bütünselligi ve olanca ayrinti zenginligiyle yansitabilecegi yüksek bir üslup yaratti. Bu son döneminde Oktay Rifat ufkun ötesine bakarak var olmanin gizlerini okuruyla paylasan cömert bir bilge gibidir. Adalet, özgürlük, zamanin geçisi onun hâlâ önem verdigi temalardir. Ama ilk siirlerinin delifisek nesesi yerini filozofça bir gülümseyise birakmistir.”(Cevat Çapan)”Yasamda en önemli sey ‘essah’ olmakti onun için. Duyguda, sözde, davranista gerçekten yana olmak, yalan söylememek, en büyük, belki de tek erdemdi. Nasil insan yalan söylememeliyse, siir de, sanat yapiti da söylememeliydi. Bir onur ve varolus sorunuydu bu.”(Samih Rifat)”Kendiliginden yazi’nin rastlanti ile kotardigi isbirliginin, ana özelligi korunarak denetlenebilecegini, kisacasi ultra-modern bir yazi tekniginin klasik bir ritme uyabilecegini kanitladi Oktay Rifat’in siiri; öyle saniyorum ki bir tek Rilke’de ve belli ölçüde de Aragon’da görebildigimiz bir ustaliktir bu, biraz da yaslilik döneminde Montale’de. (…) Tikizlasan imge düzenini ve sikisan yaziyi hepten akiskanlastirdi Oktay Rifat siiri.