“Kapilarini çalayim, böyle bir derdim var diyeyim, annesi babasi beni alip yemek yedirir. O da gelse ayni sekilde. O benim Alevi oldugumu bilir, ben onun Sünni oldugunu. (…) Yol yoksa onun da yok, benim de yok. O çocuklarla biz beraber büyüdük.”“Bu çamuru onlar da çignedi, biz de. Bizim evimiz yikilinca onlar sevinmedi ya da onlarin evine bir zarar gelince biz sevinmedik. Cenazemiz varsa onlar kostu biz kostuk.”Gecekondu, artik neredeyse eskimis sayilan bir kavram. Kentsel dönüsüm, yerlesik gecekondu mahallelerini bile dagitiyor. Öncesinde de genellikle olumsuz çagrisimli bir addi gecekondu. Düzensizlikle, yoksullukla, mahrumiyetle özdeslesmisti. Burcu Sentürk, gecekondu gerçekligine baska bir pencereden bakiyor: Bir ortak hayat kurma, dayanisma tecrübesi olarak, bir yasam dünyasi olarak; kentsel hareketlerin ve mücadelelerin özgün ve canli bir örnegi olarak. Ilk yerlesimlerden, kentsel dönüsüme dek…Ankara-Mamak’taki Ege Mahallesi örneginde, Türkiye’nin gecekondu tarihinin bir hikâyesi var bu kitapta. Toplumsal ve iktisadi rejimin degisimine bagli olarak gecekondularin ve gecekondulularin nasil degistiginin hikâyesi… Bu hikâyenin içinde ayri bir hikâye de gecekondulu kadin emegi hakkinda.Muazzam canli malzemesiyle, roman lezzetiyle okunacak bir arastirma.