Ask estetigine dair bir dilbeste olan Türk kültürü, mukaddes bir medeniyet dairesinde sekillenerek, medrese, tekke, konak selâmliklari, köy odalari ve sifahî mahsullerden nasiplenerek sohbetin nâmütenahî huzurunda gönüller yapmis ve ufuklari kusatmistir. Üslûp ise aziz bir nasip olarak gönül mülkünü tezyin etmistir.  Böylece gelenek, has evlâtlar yetistirerek yeni seylerin söylenmesine ruhsat vermistir. Fakat bu kemâl devrinin ardindan, zeval, pek yaman gelmis ve ikbâli idbara döndürmüstür. Gelenek, direnerek varligini sürdürmekle birlikte, yoz bir hâlete tercih edilmis ve bizi millet kilan varlik sartnamesi içinde yer alan naîf unsurlar sûikasde ugratilmistir.Osmanli Türkiye’sinin dillere destan güzellige sahip son sehri Yozgat dahi, ziyade nasipliler ve bahtlilar arasindayken, heyhat ki, hazana dönen ömür bahari gibi gurûba yüz tutmus, yüksek bir kültürle birlikte tarihî dokusu zedelenmistir.Yozgat, hayli zamandir, bir rüyadan arta kalmanin hüznü içindeki sehirdir!Bu bakimdan Yozgat, kayip sehirdir!Yozgatlilar ise yatagina kirgin irmaklar misâli kaybettiklerinin melâli andiran hasreti içindedirler! Yozgat, artik sadece hatiralarda ve kuyûd-i kadîmenin evrâk-i perîsâni arasinda yasamaktadir!S. Burhanettin Kapusuzoglu kültür tarihi arastirmalarina mütevazi bir katki yapabilme arzusuyla, kendi tabiriyle “keskülde birikenlerden bir kismini” bir araya getirmis, kültür meseleleri çerçevesinde Yozgat’in nagmelerdeki ahengini ve imanimizin nagmelere akseden saltanatini nispeten de olsa aksettirmeye çalismistir.Bozoknagme bu hâliyle, hiç geçmeyen geçmisin, eskimeyen yeninin yani gelenegin kapisini araliyor ve okuyucuyu hâfiza tazelemeye davet ediyor!Çünkü Dem Bu Demdir…