Söylenmeden kalmasin ve belli olsun ki Oguz Kagan’in yaninda ak sakalli, ak saçli, tecrübeli, yasli bir kisi vardi. Anlayisli, dogru bir insandi. Oguz Kagan’in veziriydi. Adi Ulug Türk idi. Iste bu Ulug Türk, günlerden bir gün, düsünde bir altin yay ve üç gümüs ok gördü. Bu altin yay gündogusundan ta günbatisina dek uzanmisti. Üç gümüs ok da güneye dogru gidiyordu. Uykudan sonra düste gördügünü Oguz Kagan’a anlatti ve dedi ki: “Ey kaganim, senin ömrün hos olsun, ey kaganim, sana dirlik hos olsun, Göktanri düsümde ne verdiyse gerçek olsun. Tanri bütün dünyayi senin soyuna bagislasin!”Oguz Kagan, Ulug Türk’ün sözünü begendi. Onun ögüdünü dinledi ve ögüdüne uydu. Ondan sonra, büyük ve küçük ogullarini çagirtti ve dedi ki:“Ey ogullarim, benim gönlüm av diliyor ama kocamis oldugum için cesaretim yoktur. Gün, Ay, Yildiz! Tan yönüne sizler varin! Gök, Dag, Deniz! Tün yönüne sizler varin!”Ondan sonra ogullarinin üçü tan (dogu) tarafina, üçü de tün (bati) tarafina vardilar. Gün, Ay, Yildiz, çok avlar, çok kuslar avladiktan sonra yolda bir altin yay buldular. Bunu alip babalarina verdiler. Oguz Kagan sevindi, güldü, yayi üçe böldü ve dedi ki: “Ey büyük ogullarim! Yay sizlerin olsun, yay gibi oklari göge kadar atin!”Gök, Dag, Deniz de çok avlar, çok kuslar avladiktan sonra yolda üç gümüs ok buldular. Bunlari aldilar ve babalarina verdiler. Oguz Kagan sevindi, güldü ve oklari üçe bölerek dedi ki;“Ey küçük ogullarim! Oklar sizin olsun. Yay oku atti. Sizler de oklar gibi olun!”