Ege’ye benzeyen insanlarin kitabi…Edip Cansever’in siirindeki gibi, “Insan yasadigi topraga benzer, havasina suyuna benzer…” Ege’nin iki kiyisi için her zaman‘sakin ve lezzetli’ sözcügünü seçmeye özen gösteren bir gazeteci olarak bu kiyilarin insanlarinin yasama sevinçlerini öneçikarmak isterim…Ege kiyilarinda bir lokantaya oturan insan renksiz, ruhsuz, derinliksiz, herkesin bir örnek olmak adina büyük paralar döktügü birdünyanin üyesi olmak yerine, Ege’nin güzel tatlarinin, temiz sularinin hakkini vermeye çalisir. Çalisiriz. Dogru sekilde pisirilmis baklagiller, dogal gübre ve az suyla yetisen lezzetli sebze-meyveler, bugday ve arpa unuyla yapilmissahane ekmekler-peksimetler, taze koyun ve keçi peynirleri, tadina baska hiçbir denizde bakamayacaginiz balik ve denizürünleri…Ege cografyasi oldukça sert özellikler de gösterir: çorak tepeler, tasli ve çogu zaman volkanik toprak, kiraç zeytinlikler ve kizgingünesin altindaki kayalik kumsallar… Ancak bu sert manzara içinde pek çok botanik ve gastronomik sürprizler saklidir.Hem bizim kiyilarin hem de karsi adalarin yeme-içme kültürü antik çaga kadar uzaniyor. Antik çagda Bati Anadolu’da ve onunuzantisindaki Ege adalarinda yemekli sölenlerin yeri ve önemi büyüktü. Simdi oldugu gibi o zaman da yurttaslarimiz dostlariylabirlikte yemek yemeyi sever; kalabalik sölen sofralarini müzik ve dans takip ederdi.Egeli çok eskiden beri ‘Yerim, içerim, tartisirim, sarki söylerim, dans ederim; öyleyse varim…’ der… Iste bu kitabin yazarlari,degerli dostlarim Maria Ekmekçioglu ile Gökçen Adar, Ege ruhunu yansitiyorlar önce… Ege Denizi’nin iki kiyisi boyunca yolculuk yapan insanlar, bölgenin taze kokulari, benzersiz aromalariyla sarip sarmalanir. Her iki kültürün ortak lezzetleriyle döner baslari…Maria ile Gökçen Bey, bizi böyle sarip sarmaliyorlar hatta basimizi döndürüyorlar. Sag olsunlar, var olsunlar…Nedim AtillaGazeteci, Mutfak Arastirmacisi, Yazar