Kimyager Elizabeth Zott’ı anlatmak için pek çok sıfat
kullanılabilir ama “ortalama” bunlardan biri değil. Aslında o,
hiçbir kadının ortalama olmadığını söyleme cesareti
gösterenlerden biri. Üstelik bunu, 1960’larda bir araştırma
enstitüsünde, tamamı erkeklerden oluşan ve eşitlik konusunda
pek de bilimsel davranmayan bir ekiple çalışırken söylüyor. Ona
itiraz etmeyen tek istisnaysa yalnız, zeki, kindarlığıyla ve Nobel
adaylığıyla ünlü Calvin Evans. Calvin, Elizabeth’in her şeyine
ama en çok da zekâsına âşık olmak üzere. Yani gerçek kimya
sonuçlarını vermeye başlıyor.
Ama bilimde olduğu gibi hayatta da bazen asla tahmin
edemeyeceğimiz şeyler olur. Böylece Elizabeth birkaç yıl sonra
kendini bekâr bir anne ve televizyonda yayınlanan bir yemek
programının isteksiz sunucusu olarak buluyor. Elizabeth’in
seyircilerine bir çorba kaşığı asetik asit ile bir tutam sodyum
klorürü karıştırmalarını önerdiği bu program büyük ses
getiriyor. Ancak elbette Elizabeth herkesi mutlu edemiyor.
Çünkü o, kadınlara sadece yemek yapmayı değil, statükoyu
değiştirmek için ne yapmaları gerektiğini de öğretiyor.
Gülmekten kırıp geçiren mizahı, gözlem gücü ve göz kamaştırıcı karakterleriyle Bir Kimya Meselesi, en az başkahramanı
Elizabeth Zott kadar kendine has ve capcanlı.