Hikaye, genç ve yakisikli bir Fransiz’in, bir grup insanin tatil yaptigi küçük bir pansiyona gelip bir oda tutmasiyla baslar. Bu genç Fransiz tam 24 saat sonra, ayni pansiyonda ailesiyle tatil yapan evli, iki çocuklu Madam Henriette’i de yanina alarak pansiyondan ayrilir.Bu durum konuklar üzerinde büyük bir saskinlik yaratir. Herkes hiç düsünmeden kadini yargilar. Yalnizca bir kisi Madam Henriette’i yargilamadan anlamaya çalisir hatta onu savunur. Durumun göründügü gibi olmayabilecegini söyler. Iradeden daha üstün esrarli kuvvetlerin oldugundan bahseder. Bu davranisi, orada bulunan yasli bir Ingiliz hanimin dikkatini çeker ve eser, bu hanimin yasaminin 24 saatlik hikâyesiyle devam eder.Daha sonra da Alman hanim, bir yanda gerçek kadinlarin, öbür yanda da asüfte ruhlu kadinlarin bulundugunu ileri sürerek sert bir sekilde kesip atinca ve kendi fikrine göre Madam Henriette’in bu sonunculardan oldugunu söyleyince, sabrim büsbütün tükendi. Ben de saldirgan bir eda takindim. Hayatinin bazi anlarinda bir kadinin, iradesinden daha üstün esrarli kuvvetlerin esiri olabilecegi gibi apaçik bir olayi inkâr etmenin; sadece bizim kendi içgüdümüze olan güvensizligimizi ve tabiatimizdaki seytaniligi gizledigini; birçok kimselerin de kendilerini “kolayca bastan çikarilanlar”dan daha kuvvetli, daha ahlakli ve daha temiz sanmaktan zevk duyduklarini söyledim.Kendi hesabima bir kadinin öteden beri âdet oldugu üzere kocasini gözleri kapali ve onun kollari arasindayken aldatmasindansa serbestçe ve ihtirasla kendi içgüdüsüne tabi olmasini daha dürüst bir hareket olarak buluyordum. (Tanitim Bülteninden)