Başlangıçlara dönmek, bir durumun ya da olayın cereyan ettiği ilk anı hatırlamak her zaman zordur. Detaylar birden siliniverir aklımızdan. “Öyle miydi? yoksa “Böyle miydi?” derken bambaşka ayrıntılarda boğulurken buluruz kendimizi çoğu zaman. Bu her zaman önem teşkil etmez, nasıl hatırladığımız bazen olayın kendisini solda sıfır bırakır, anlatmanın lezzetine varırız. Ama bu kez öyle olmayacak. Şimdi sözü Maral’a veriyoruz. O sabah neler oldu? Anlat Maral, sendeyiz!
“O sabah, altı aydır is¸siz gezen birine go¨re iyi uyanmıs¸tım aslında… Epey umutlu oldug?um bir is¸ go¨ru¨s¸mesine gidecektim. Kenardaki paramın suyunu c¸ektig?ini, kiramı iki aydır babamın yatırdıg?ını, her ac¸ıdan rezil durumda oldug?umu unutmus¸ gibiydim. Hazırlanırken zaman zaman ıslık bile c¸aldım. Trafig?i hesap ederek evden c¸ıkmam gereken saati belirledim. Son anda kac¸an c¸orabım yu¨zu¨nden u¨zerimi deg?is¸tirmek zorunda kalmasaydım zamanında c¸ıkacaktım da… Neticede on dakikalık bir gecikme yas¸andı. Farkı kapamak ic¸in merdivenlerden kos¸a kos¸a indim. Topuklu ayakkabılarım, sabah sessizlig?inde apartmanı inletti. Yine de hız kesmedim. Bu tarz ayakkabılara alıs¸ık olmadıg?ım ic¸in birkac¸ kez du¨s¸me tehlikesi gec¸irdim. Neyse ki kafamı go¨zu¨mu¨ kırmadan ulas¸tım menzile. Sokak kapısını ac¸mak u¨zereyken Herku¨l’u¨ go¨rdu¨m. Sepetinin yanında, yerde yatıyordu. Go¨zleri buz tutmus¸ gibi donuktu. Ag?zından, beyaz mı sarı mı oldug?unu tam kestiremedig?im garip bir sıvı sızıyordu.
O¨ldu¨g?u¨nu¨ hemen anladım.”
Bildiğiniz tüm cinayet romanlarını unutun! Her bir detay tek tek irdelenecek, mantar pano üzerinde minicik bir boşluk kalmamacasına doldurulacak, Herkül’ün artık hayatta olmayışına kim sebep olduysa bulunacak! Hürer Ebeoğlu’nun absürt mizahın renkleriyle bezeli kaleminden Bir Cinayetin Kakofonisi: Hakikatin peşinde eğlenceli bir apartman komedisi!
