Hayat her geçen gu¨n daha da karmaşık ve istikrarsız hale geliyor. Beşeri mu¨nasebetlerde hiçbir şeyin derinliğini ölçemiyor, en yakınımızdakiler de dahil olmak u¨zere kanaatlerimizde su¨rekli gelgitler yaşıyor, biteviye hayal kırıklığına uğruyoruz. Sonunda bu hayal kırıklıklarından yorulmuş olarak içimize döndu¨ğu¨mu¨zde kendimizi hecelerken buluyoruz: Nasıl yaşamalıyım ki her işimde su¨rekli hu¨sran kaderim olmasın, attığım her adımda hep pişmanlık kapımı çalmasın? Bu soru ile birlikte idrak etmeye başlıyoruz ki hayatımızı bu kadar sallantılı ve çalkantılı hale getiren her tu¨rlu¨ ölçu¨ ve ilkeyi bir tarafa bırakarak nicedir tuttuğumuz keyfimize göre yaşama yoludur. Sonunda çok pahalıya mal olsa da öğreniyoruz ki yaşamak şakaya gelmeyecek kadar tehlikeli bir işmiş.
Şimdi gerek bu derinlikler, gerekse sık sık uğradığımız pişmanlık ve hayal kırıklıkları hakkında kısa ve özlu¨ deyişlere, bu sallantılı ve çalkantılı hayata inat değişmez ve sarsılmaz hayat du¨sturlarına ihtiyaç duyduğumuzu kimselere söyleyemesek de kendimize itiraf ediyoruz. Hatta bu kadarı bile değil, hayatın pahalıya öğrettiklerini tecru¨be haline getirip ders edinmenin yollarını aradığımızı göru¨yoruz. Kitap, kapağındaki isimden de anlaşılacağı u¨zere hem bu dersleri hem de kadim zamanların hayat bilgeliklerini kapakları arasına derç ettiği iddiasında.
Schopenhauer onu bu hu¨viyetiyle ‘su¨rekli başvurulacak bir elkitabı, bir hayat yoldaşı’ olarak takdim etmekte, Nietzsche onu Avrupa du¨şu¨ncesinde bu sahada emsaline rastlanmayan bir ‘muvaffakiyet’ olarak selamlamakta.