Bediüzzaman Said Nursî ‘nin çagimiza damga vuran büyük bir mütefekkir oldugu inkâr edilemez bir gerçektir. Zira 1926 yilinda Isparta’nin kus uçmaz kervan geçmez bir nahiyesine sürgün olarak gönderildigi günlerde, yazacagi eserlerin yeryüzünün en uzak köselerine ulasacagini hiç kimse tahmin edemezdi. Sartlar son derece elverissiz oldugu hâlde “Kur’an’in sönmez ve söndürülemez bir günes oldugunu ispat etmek” diye ifade ettigi davasindan bir an bile vazgeçmeyi düsünmedi. Onu yanlis anlayanlar iftira kampanyalariyla mahkemelerin evhamini tahrik etmeleri sonucu bahtina düsen sürgünler, hapishaneler “Çekmedigim cefa, görmedigim eza kalmadi” dedirtse de yolundan döndüremedi. Peygamberlerin davasi olan Allah dinine hizmet etmeyi gaye edinen Said Nursî “Ben cemiyetin iman selâmeti yolunda âhiretimi de feda ettim. Gözümde ne Cennet sevdasi var, ne Cehennem korkusu. Cemiyetin imani namina bir Said degil, bin Said feda olsun. Kur’ân’imiz yeryüzünde cemaatsiz kalirsa, Cenneti de istemem; orasi da bana zindan olur. Milletimizin imanini selâmette görürsem, Cehennemin alevleri içinde yanmaya raziyim. Çünkü vücudum yanarken, gönlüm gül-gülistan olur.” sözleriyle davasina ne derece ciddiyet ve sadakatle bagli oldugunu ifade etmistir. Elinizdeki kitap günümüz insaninin cazibe merkezi olmayi basarabilmis bu sahsiyeti, biyografik sekilde anlatarak daha yakindan tanimaniza firsat sunmaktadir.