Biz rahat yasayalim diye canlarini, bedenlerini, organlarini Bedel olarak ödedi onlar…Kimisi zalim bir dag basinda çarpisarak sehit düstü. Kimisi hain bir kursunla hayattan koptu. Kimisi düz bir asfalt yolda kahpece kursunlanarak sakat kaldi.Korku daglari onlari sürekli kayalara çarparak canlarini acitsa da, bu korkularina canlari pahasina yenik düsmediler…Ölümün kaçinilmaz oldugu çatismalara ölümüne kostular. Vatan için; gözlerini, bacaklarini ve kollarini verdiler. Bedenlerine, bir ömür boyu iyilesmeyecek yaralari aci hatiralariyla birlikte kazindi. Ve onlardan sag kalan gazilerimiz ayni cümleleri tekrar tekrar haykirdilar:”Bir bedel ödenecekse bu vatan için, öderiz kanimizin son damlasina kadar! Ya sehit oluruz ya da gazi! Tipki atalarimiz gibi, tipki dedelerimiz gibi, adam gibi, erkekçe, yigitçe, mertçe!”Hepsinin acilarla yogrulmus birer hikâyeleri mutlaka vardir. Onlari dinledikçe hayretler içerisinde kalacak, ürperecek ve bu vatan için nelerini Bedel olarak ödediklerini ibretle okuyacaksiniz.Hakiki Bedelli Askerlik; bu vatan ugruna canini, kanini, kolunu, bacagini, elini, parmagini, gözünü, kafasini, derisini Vatana Bedel Olarak Ödeyen, feda eden kahraman sehit ve gazilerimizin askerligidir. BEDEL denilince akla bu gelmelidir; banknotlar degil…(Tanitim Bülteninden)