Bay Baykus evde tek basina, sicacik atesin karsisinda oturmaktadir. Tam bezelye çorbasini içerken kapi vurulur. Bay Baykus konuksever biridir, gelen ziyaretçileri içeri davet eder. Böylece olaylar baslar: Ziyaretçiler evde neler yaparlar neler! Sonra iki garip tümsek belirir Bay Baykus’un yataginda, Bay Baykus’u hiç rahat birakmazlar… Bay Baykus, nefis bir çay yapar kendine, ona mutlulugun degerini düsündüren… Bay Baykus daha sonra, evinde çok huzurlu bir yer kesfeder… Ve son olarak da, dünyanin en yuvarlak, en iyi, en tatli dostu ile uykuya dalar!Evet, Bay Baykus evde tek basinadir ama hiç de yalniz degildir; çünkü dostlari, arkadaslari ve ona mutluluk veren çok sey vardir!“Kis, Bay Baykus’un evine misafir olarak gelmesine ragmen onun evini darmadagin edip gider. Sonra Bay Baykus, kendisini üzen bir olaydan sonra gözyasi çayi demlemeye karar verir ve ‘Biraz ugrasmak gerekiyor ama gözyasi çayi, mutlulugun degerini düsünürken içmek için gerçekten nefis oluyor,’ der kendi kendine. Bu cümle, onun davranislarinin temelini anlatan ve onu tanitan en etkileyici cümlelerden biri bence… Bay Baykus’un Ay ile olan dostlugunda da, dostlugun sadece ayni seyleri yapabilen insanlarla karsi hissedilemeyecegi, kendimizi yalniz ve üzgün hissettigimizde bizi yalniz birakmayan bir dostumuzun varliginin bizi ne denli huzurlu hissettirdigi vurgulaniyor içtenlikle.” Elif Yaygin – Türkçe Ögretmeni