Bawermendiyên Kurdên Êzidî-Emînê Evdal

Emînê Evdal û Şîroveya Zanyarî ya Jîyana Kurdên Êzdî
Emînê Evdal di berhemekî xwe ya zanyarî de gotiye:
“Armanca me ew e ku li ser bingehê materyalên etnografîyê, piranî ên deştê, em bikevin kûrayîya jîyana Kurdan a eşîrtî (patrîarkal), dîrok, jîyan, bawermendî û pirsên bi ayîna dînê Êzdîyan ve girêdayî raxin ber çavên xwendevanan.”

Ev gotin, berçav kirina vê karê, rêbernameyek akademîk a li ser civaka Kurdan û taybetî Êzdîyan tê dayîn. Emînê Evdal, wekî zanyarê kevnar û pêşengê edebiyata kurdî yê modern, li ber çavê xwendevanê rûmetdar, kultura Kurdan a ruhanî, erf û edet û baweriyên dînî bi rêya zanyarî şirove dike.

Di berhemê de, ku hatî nivîsîn nêzîkî 50 sal berê û li benda propagandayên Sovyetî yên salên 30-40’î bûye, hêsan e ku li vir jî nîşanên ideolojîk were dîtin. Lê herçî be, karê zanistî ya Evdal di bin vî teksî de bi qîmet e, çimkî wî bi rûmeta zanyarî, di nava qada pir dirêj ên fermandarî û îdeolojiyê de, êşkirîya kevneşopî ya Kurdan û taybetî Êzdîyan pêşkêş kir.

Di vê pirtûkê de binavkirinên weke “Kurd”, “Êzdî”, “Kurdên Êzdî” tên bikaranîn. Ev jî sazîyek zimanî û nasnameyek neteweyî dide ber xwendevan, ku tê de Evdal bi awayek zanyarî pêkanîna wê dijmara “milletê taybet” dike.

S.G. Hobosyan, doktorê dîrokê, li ser vê berhemê gotiye ku:

“Ji xudanê pirtûkê re divê bêyî destnîşankirin, li hember erf û edetên xwe bi awayekî zanyarî rûniştibin. Ev jî kemala pirtûkê ye.”