“Cenk meydanlarinda kiliç elde vurusurken ölmeyi onur sayan, koç yigitlerim! Bizleri Balkandan atabileceklerini zanneden Haçlilara buranin cehennem kapisinin esigi oldugunu gösterelim!” Kuyrugu örgülü yagiz atinin basini çeviren Turahan Bey’in erkek sesinden etkilenen akincilar, alev saçan bakislarini yalin kiliç saldiriya geçen Haçli askerlerine çevirdiler. Evrenuzoglu Isa Bey’in akincilari kar yagisindan etkilenmesin diye yagli bezlere sardiklari yaylarini ve sadaklarini açtilar. Rüzgârda savrulan kir sakallarini sert parmaklariyla sivazlayan Isa Bey, uzun mizrakli Haçli süvarileri ok menziline girince “Atlarini hedef alin!” diye haykirdi. Türk okçulari dörtnala üstlerine gelen güçlü savas atlarini hedef alarak yaylarini gerdiler… Devrilen ve yollarini tikayan atlar da Haçli süvarilerini durdurmaya yetmedi. Yarali atlari ezip geçen Haçli süvarileri, saldiriyi bulunduklari yerde hiç kimildamadan bekleyen Türklerin ön saflarina ulasinca, sanki kiyamet koptu…. Sultan Murad Han Gâzi, “Incil üzerine yemin ettikleri halde yeminlerini bozan, gururlari büyük kendileri küçük adamlar günü geldiginde öfkeli kiliçlarimizin gazabindan kurtulamayacaklar.” demis ve 10 Kasim 1444’de Varna’da, çignenen antlasmanin metnini mizraga takarak, Haçlilara yeminlerini bozmanin hesabini sormustu.