“Benim için gözler yoktu artik, gözleri dikenli teller gibi koruyan kirpikler vardi. Gözler vardi tabii ama kirpikleri asip ulasamiyordum onlara. Gözler yoktu yani, ama aslinda ulasilmazliklari oraninda daha güçlü olarak vardilar. Gözler vardi yani. Ama kimin gözleri? Neredeydi o? Hiçbir yerde olmadigi için her yerdeydi. Nerede oldugunu bilmedigim için buradaydi. (…) Onun sokaklarinda bir haciydim.” Okurla kavgali bir iliski kuran Mehmet Erte bu kitabin “Delik” adli ilk bölümünde, siradan durumlari paranoyak bir zihnin isleyis süreci içinde, ironik bir dille öykülestirerek somutla soyutu altüst ediyor. “Bir Kölenin Egitim Sorunlari”, “Bakisin Kirlettigi Ayna” ve “Vazgeçilmis Renk” adli diger bölümler ise köle-efendi iliskisi, irade, kader, ask, baglilik, cinsellik, aldatmak-aldatilmak-aldanmak kavramlari etrafinda, farkli biçim ve biçemlerde dönerek, gizli bir ana baslik altinda toplaniyor. Varolus kabugunda bir delik açarak bedene, intihara, ergenlige, birlikteliklerden dogan iktidara, düsünce’nin mahrem bölgelerine ‘bakmak’ isteyenler Bakisin Kirlettigi Ayna’yi okurken topuklu ayakkabilarini, kravatlarini, günes gözlüklerini çikarsinlar…