Hüseyin Nihâl Atsız’ın hayatı hakkında pek çok araştırma yapılmış, çokça yazı kaleme alınmıştır. Bu kitapta ise Olgun, Atsız’ın hayatı ve fikirlerinden ziyade aruz ölçülü şiirlerini konu alarak onun edebî tarafına ışık tutmaya çalışmış, tespit edebildiği her şiiri değerlendirmiş ve bu değerlendirme esnasında şaşkınlık ve hayranlığını gizleyemediğini ifade etmiştir. Çalışmasını iki bölüme ayırmış; birinci bölümde Atsız’ın şiiriyle Bâkî’nin şiirini mukayese etmiş, ikinci bölümde ise Atsız’ın tespit edilebilen aruz ölçülü şiirlerine yer vererek bu şiirlerin değerlendirmesini yapmıştır.

Prof.Dr. Ahmet Bican Ercilasun, Olgun’un çalışmasını şu sözlerle değerlendirir:

Olgun, çalışmasında Atsız’ın aruzla yazılmış bütün şiirlerini almış ve onları şekil ve muhteva açısından incelemiş. Sadece Yolların Sonu kitabındaki şiirler değil. Kitaba girmemiş şiirleri de kaynaklarından alıp değerlendirmeye tabi tutmuş. Anlıyoruz ki Atsız’ın kitaba ve kaynaklara girmemiş daha pek çok şiiri var. Olgun’un çalışmasıyla en azından kaynaklara girmiş olanları bir arada görme imkânına kavuşuyoruz. Tabii aruzla yazılan şiirleri.

Şiir bir gelenektir. Sanat gelenek üzerinde yükselir. Ataların dediği gibi “Ağaç kökü üzerinde biter.” Sanat geleneğe oturacak, fakat eskiyi tekrar etmeyecek, yeniyi de daima arayacaktır. Genç araştırıcı Muhammet Olgun’un incelemesini okurken bunları da düşündüm.

Dört asır önceki büyük Türk şairiyle çağdaş bir şairin karşılaştırılmasının ilgi çekici sonuçlarını görmek isteyen edebiyat meraklıları bu kitabı okumalıdırlar..