Di sala 2011an de, piştî ku min xwendina xwe li Zanîngeha Mustafa Kemalê li Tirkiyê qedand, ez çûme Koreya Başûr. Di vê welatê dûr de, ez bi şaşiyayekî mezin fêm kirim ku elfabeya Koreyî, yê ku “Han-gil” tê gotin, di sala 1443an de li demê Xanedanê Joseon ve hatiye çêkirin. Han-gil, elfabeyekî bi rêz û pîsîk e, ku bi vê wateyê jî ziman û zanînê yên Koreyî pêşve çûne.

Ev rastiyê min mecbûr kir ku bi rûmetê mezintir li ser xebatên zimanî û perwerdeyî bifikirim. Koreya Başûr, bi ewlehiya xwe di perwerde û teknolîjiyê de, dikare bibe şop û şanseyekî mezin ji bo gelên din yên ku dixwazin xwe bigihîzin şandinên pêşkeftinê. Ez bawerim ku hem şaxiya xebatê, hem jêhatîbûna wan, sînerjiyekî xweş diafirîne.

Dîsa jî, çêkirina vê pirtûkê — ku derbarê zanyariya axê ye — li gorî zimanê Kurdî, bi hevpeyvînên Han-gil ve, di min de wateya nû afirand. Lê digel vê hertiştî, min jî hîs kir ku hîn tengasiya zimanê Kurdî heye, ango xwe dikir ku çarçoveya pêşkeftina wê hê jî bi zorî dimeşe. Lê, wateyê ku gotin: “liberketina tiştekî kirî, ji liberketina tiştê nekirî çêtir e”, ez jî bi rastî hevîdar im ku vê karê min bibe sedema ragihandina zanyarî ji bo zimanê Kurdî.

Bi vê hêviyê, ez dixwazim ev pirtûk arîkar bibe bo kesên ciwan, xwendekar û zanistvanên ku dixwazin bi zimanê xwe xebatên zanyarî bidomînin. Di dawiya axaftinê de jî, ez bawerim ku xebata ciwanan û zanyarên azad dikare berhemên zêde û bilind çêbike.