Bu kitap, piyasaya karsi bir koruma araci olarak sosyal politikanin gelisimini, ona asil rengini veren Avrupa sosyal gelenegini ve bu gelenegin bir uzantisi olarak Avrupa Birligi sosyal politikasini inceliyor. Bu ana çerçeve içinde Türkiye sosyal politikasinin evrimine ve onun AB sosyal politikasiyla uyum sorunlarina egiliyor. Sosyal politika, geçmiste oldugu gibi günümüzde de temel bir gerilim ve mücadele alani olmaya devam ediyor. AB sosyal politikasi aslinda Avrupa sosyal geleneginin bir uzantisi olarak degerlendirilebilir. Serbest piyasaya karsi bir tepki, savunma ve onu sinirlama/dizginleme araci da olan sosyal politika, bu özelligi nedeniyle farkli toplumsal ve siyasal güçler arasinda ciddi bir gerilim ve mücadele alanidir ve böyle olmaya da devam edecektir. 1960’larin basindan bu yana Avrupa bütünlesmesi içinde yer almaya çalisan Türkiye’de, Avrupa Birligi ve Avrupa Konseyi standartlari ile ILO sözlesmelerinde ifadesini bulan sosyal politika normlarina, özellikle çalisanlarin toplu haklarina yönelik direnç de devam ediyor. AB müzakere süreci, sosyal politika ve sendikal haklar açisindan bir sihirli degnek degil. Çalisanlar ve onlarin örgütleri açisindan önemli olanaklar barindiran bu sürecin nasil isleyecegi ve hangi yönde gelisecegi sadece müzakerelere degil ayni zamanda sosyal mücadele sürecine de bagli.