Hos geldin ask. Hos geldin yüregime. Evime, soframa, aileme hos geldin. Ben bunca yil nefret büyüttüm içimde, kin büyüttüm, intikam büyüttüm. En güzel yillarimi alip götürdüler. Oysaki ben her türlü güzelligi kapkara bir perdenin ardindan izlemisim, bilemedim. Seni seviyorum diyemem ben. Kizinca sesimi yükseltmeyi, korkunca bagirmayi, heyecanlaninca haykirmayi, üzülünce aglamayi bilirim de sevince sevdigimi söylemeyi bilemem ben. Öfkeyi ögrettiler bana küçücükken terk ederek. Nefreti ögrettiler hem de en çok sevmem gerektiginde. Sevgi kimden gelirse gelsin, açtim kollarimi bekledim hep. Ama kollarim iki yanima düstügünde çoktan unutmustum sevmeyi.Kulak verin sesime. Bir genç kizin çigligina, bir çocugun haykirisina kulak verin. Belki daha adi bile konmamis bir çocuktur yürekte aciyi büyüten. Ama eyvah! Uzaklarda bir yerlerde bir annenin yüregi kanar durur. Acilar sagilir memesinden süt yerine. Agitlardir yakilan bir evladin ardindan, o duymasa da, bilmese de… Tas yürekli dogmadim ben. Bir bir dösediler o taslari elleriyle yüregime. Oysaki ask varmis, sevda varmis dünyalar dolusu. Bir düstü mü insanin yüregine ask, çiçekler açarmis dört bir yaninda.Simdi yeniden açtim sevgiye kollarimi. Olsun varsin. Kanata kanata sökün o taslari, döseyin sevgi çiçeklerini. Ama bir daha terk edilmeye dayanamaz bu yürek. Bir daha kollarimi iki yana düsürmeyin benim…Asktan da üstün duygular vardir hayatta. Asilmaz engelleri asar, yenilmez zorluklara gögüs gerer. Sevgi vardir, saygi vardir örnegin. Bir aciyi paylasarak azaltmak, bir umudu paylasarak çogaltmak vardir. Yani el ele sirt sirta vererek mutluluk üretmek vardir. Kisaca paylasmaktir bu. Hayati, emegi, sevinci, bir dilim ekmegi paylasmak … Yasamin anlami budur. Bir evi yuva yapmak, onu sevgiyle isitmak budur.(Tanitim Bülteninden)