Tufan namluyu adamın ensesinden çekti. Yakasından tutarak kaldırdı ve adamın yüzünü kendisine çevirdi. Çenesinden tuttu, karanlığa rağmen bakışlarındaki alevi görmek mümkündü. Keskin ayazı sertçe içine çekerek konuşmaya başladı:

-Benim adım Tufan, ben bir Türk Uzman Çavuşuyum. Biz hepimiz vatana âşık yaşarız. Uğrunda ölmüşüz, öldürmüşüz fark etmez yeter ki vatana zarar gelmesin. Biz kanla besleriz aşkımızı. Senin ayak bastığın bu toprak bize ait, yani büyük Türk Milletine çünkü biz bu kutsal vatanı sayısız şehidin kanıyla suladık. Ne sana ne de hizmet ettiklerine tek zerre vermeyiz. Şimdi ya söylediklerimizi yaparsın ya da sana önce arkadaşlarının parçalarını toplatırım. Senin parçalarını da leşini yemeye gelen kurtlar toplar, anladın mı beni? Anlamıştı, donuk bakışlarda korku vardı şimdi. Başını hızlı hızlı öne arkaya sallarken bu defa Vedat Yüzbaşı söze girdi:

-Biraz önce sorduğum soruları tekrar sormama gerek var mı? Yok, anlamında sağa sola başını salladı. Tufan bu defa sakindi:

-O halde anlat. Donuk bakışlar tekrar gelmişti, bir süre öylece beklediler. Konuşup konuşmamak arasında karar vermekte zorlandığı belli olan misafir için bu defa Tufan devreye girmek istedi. Bunun için kafasını hızla geriye atıp aynı hızla öne getirmesi gerekti. Davetsiz misafirin yere sertçe kapaklanması canını yakmış olacak ki acı bir çığlık attı. Tufan bu defa yumruğunu kaldırarak adama doğru eğilmişti ki Sefa, Tufan’ın beton sertliğindeki yumruğuna izin vermeyerek elinden tuttu:

-Sakin ol oğlum, istediğimiz bilgileri alamadan öldüreceksin adamı. Soluksuz okuyacağınız, aynı mahallede kardeş duygularla büyüyen beş kahraman Uzman Çavuşun heyecan, macera ve AŞK dolu hikayesi. Nerede Türk Askeri varsa orada AŞK vardır.