Video oyun sektöründe kimler oyun oynayabiliyor ve kimler çalışmak zorunda?

Video oyun yapmak, hiç kuşkusuz oynamak kadar eğlenceli ve büyüleyici. Hayalleri süsleyen bir iş. Uluslarötesi bağlantılarıyla ve ağ üzerinden gerçek anlamda bağlantı kuran işgücüyle, bu endüstri sahiden de enerji dolu bir çalışma ortamı sunuyor. Aynı zamanda ekonomik gerilemenin olumsuz etkilerine rağmen canlı bir endüstri olarak konumlandırılıyor.

Ergin Bulut ise, Aşkla Çalışmanın Politikası’nda, işlerin biraz daha karmaşık olduğunu ileri sürüyor… Aslında bütün endüstrinin çeşitli eşitsizlik biçimleri üzerine kurulduğunu ve insanın sevdiği şeyi yapmasının ne anlama geldiğine ilişkin illüzyonlarla kuşatıldığını iddia ediyor. Bunu da, yaklaşık üç yıl boyunca ABD’deki bir oyun stüdyosunda çalışan video oyun geliştiricileri ile yaptığı saha çalışmasına dayandırıyor.

Aşkla Çalışmanın Politikası, eğlenceli bir geleceğe karşı oyunbozanlık etmeye yönelik derinlikli ve provokatif bir çağrı!

“Hayal etmemize izin verilen tek gelecek, bize kurumsallaştırılmış, güvencesiz ve sömürücü aşk ve eğlence biçimlerinden başka bir şey vaat etmiyorsa o zaman biz oyunbozanlık yapalım ve oyun endüstrisindeki ve genel anlamda işyerlerindeki duygusal toksikliğe direnelim. Bu geleceğe karşı çıkalım çu¨nkü o sözümona bir ve tek gelecek, yine eşitsiz eğlence-politika rejimince biçimlendirilecek ve sayısız eşitsizlikten başka bir şey üretmeyecektir. Ve oyun emekçileri, oyuncular ve biz vatandaşlar daha iyisini hak ediyoruz.”