Ask nasip isidir, hesap isi degil. Bununla birlikte ask, her kisiyi hayati boyunca bir ucundan yakalar. Kimi kiyisinda yüzer askin, kimi derin ask ummanlarinda seyr-ü sefer eder. Gerçekte kâinat, ask üzere kurulmus ve insan “ask” üzere yaratilmis. Âsiklar, sevgililerine “ruhum” derler. Nereden esinlenir dersiniz? Yüce Allah, insana “Ona ruhumdan üfledim.” diyerek bu sirra isaret etmiyor mu? Bu derece deger verilmis insana… Ask olmasa, tomurcuklar açar miydi, gonca güller tüm güzelliklerini ortaya sunar miydi, denizler kabarip, cosar miydi; toprak, bulutlara hasret, yagmurlari bekler miydi, Mecnun, Leylâ için çöllere düser miydi, bunca kitap, eser, siir yazilir miydi?Sems de ask atesiyle düstü yollara ve Ilahi Askin nurunda Mevlânâ ile hakikate ulasti. Sems, evini yurdunu birakti, Mevlânâ da tüm mevki, makam ve okuduklarini bir kenara atti. Mevlânâ’nin içi öylesine yandi ki askin atesinden, bunlari söze dökmeye kalkisti. Binlerce sayfa yazdi da, askinin atesini söndüremedi. Zira, söz, aski nereye kadar anlatabilir ki? Bununla birlikte, aski söze dökebilen ender yigitlerden oldu o.(Tanitim Bülteninden)