Victor Hugo’nun Bir İdam Mahkûmunun Son Günü ya da Julius Fucik’in Darağacından Notlar’ı Türkiye’de bilinen eserlerdir. Aynı zamanda siyasal nedenlerle verilen idam cezalarının sarsıcı etkisi toplumun belleğinde ve siyasal hayatımızda hala canlıdır. 1984’e kadar infazlara devam edilmiştir.

Leonid Nikolayeviç Andreyev’in Asılmış Yedilerin Öyküsü (1908) aynı zamanda yazarın güçlü ve haksızlık karşısında baş eğmez yanını göstermektedir. Çarlık Rusya’sının birçok aydını Andreyev’de adeta kampanyaya dönüşen idamlara Asılmış Yedilerin Öyküsü ile karşı çıkmıştır. Romanın konusu gerçek olay ve kişilere dayanmaktadır. 1905 Devrimi’nin bastırılmasıyla Çarlık otokrasisi Bolşevik Devrimi’ne değin süren bir karşı devrimci tedhiş dalgası sürdürmüştür.

Bu tedhiş döneminin icracılarından birisi İçişleri bakanı Pyotr Nikolayeviç Durnova’dır. Durnova, 1905 Devrimi sırasında İçişleri bakanıydı. İlk iş posta ve telgraf grevini yasakladı. St. Petersburg İşçi Temsilcileri Konseyi’nin tutuklattı. Polis ve yerel idarenin yetkilerini genişletti, ceza yargılamalarını ve askeri bölge mahkemelerini tedhiş aygıtı olarak kullandı. Valilere gönderdiği telgraflardan birinde P.N. Durnovo: “Devrime karşı en sert mücadele önlemlerini alın, hiçbir şeyde geri durmayın. Unutmayın! Tüm sorumluluğu ben alıyorum.”

Asılmış Yedilerin Öyküsü İçişleri Bakanı P.N. Durnova’ya 1907’de hazırlanan suikast anlatılmaktadır. Bakan Durnova Başbakan Pyotr Stolipin ile birlikte karşı devrimci tedhişin simgesidir. İdama mahkûm edilen genç kadınlardan birisi Tatyana Leontiyeva’dır. Babası Yakusty valiliği yapmış nüfuzlu ve varlıklı bir insandır. Diğer kadının ismi, Lidya Sture’dir. İdam edildiklerinde yaşları 20 ve 22’dir. Romanda gerçek adını duruşmada vermeyen Werner ise Lebedinstyev’dir. Lebedinstyev genç bir bilim insanı, matematikçi ve astronomdur. Rusya’nın ilk uzay araştırmacılarındandır. Onun öncü teorileri uzay araştırmalarında çığır açmıştır.