Bugüne kadar aşık tarzı destanlar konusunda yapılan çalışmaların kahir ekseriyetini cönklerden derlenen destanların yeni harflere aktarılmasıyla ya bilinen bir aşığın yeni harflere aktarılan destanında yer alan tarihi olaydan hareketle yaşadığı yüzyılla ilgili tesbitlerindeğerlendirilmesi ya da destanına istinaden bilinmeyen bir aşığın tanıtılması oluşturmuştur. Bunların dışında kalan bir kaç tanım ve tasnif çalışmasında da çoğu zamanmehaz bile göstermeye gerek duyulmayacak kadar harcıalem bilgiler tekrarlana gelmiştir. Oysa, “sözlü kültürün gerçek arşivi kütüphaneler değil insan hafızasıdır” aforizmasının işaret ettiği sözlü kültür ortamının mahsulü olan aşık tarzı şiir ve kültür geleneği, bağımsız bir sosyo-kültürel kurum hüviyeti ile ortaya çıktığı 16. yüzyıldan günümüz ekadar, Türk kültür hayatı içinde yer alan Ermeniler başta olmak üzere gayri aTürk unsurlarını da içine alacak şekilde Türk toplumunun bütün sosyo-kültürel katmanlarınca özümsenen ve asırlar süren “Osmanıl barışı”nın -zümreler ne kelime, milliyet ve dinlerüstü- ortak kültürel kodlarını veya referans noktalarını oluşturan en önemli sosyo kültürel kurumdur.