Tasarlananla gerçek arasinda yasanan uyumsuzluk gündelik hayatta bir biriyle çelisen bir dizi görünüm olustururken, bu sürecin içsellestirilmesi de arada kalmis durumlar yaratir.Dogu-bati, model-kopya, merkez-tasra gibi ikilikler, modernlesme deneyimini bir batililasma süreci olarak yasayan Türkiye’de bir dizi açmazi da beraberinde getirir.Modernlik deneyiminin açmazlariyla ulusal düzeyde nasil basa çikilir? “Arada Kalmak” farkli toplumsal görünümlerin bir arada bulunmasindan dolayi yasanan çatismayi anlatmak için kullanilan bir metafor mudur? Yoksa Türkiye gibi modernlesme sürecini tamamlayamamis toplumlarda edebiyati, sinemayi, toplumsal hayati anlamak için sorular sorabilecegimiz ve buradan yola çikarak arastirmalar yapabilecegimiz bir kavram midir? Toplumsal ve psikolojik görünümlerin altini kazidiginizda arada kalmanin sayisiz biçimiyle karsilasmaniz mümkündür?Sahi Aradan çikmak mümkün müdür?Bu kitap, Ümit Ünal filmleri nezdinde geleneksel degerler ile modernlesme, dogu ile bati, tasra ile kent, suç ile suçlu gibi bir dizi toplumsal görünümün yani sira, bireysel varolus sikintilarindan kaynaklanan seçimlerin, iliskilerin, cinsel tercihlerin arasinda kalmis karakterlerin hikâyelerine odaklanir.