Büyük tarihçi Johan Huizinga, insani “homo ludens” (oyun oynayan insan) olarak tanimlar. Hatta daha da ileri giderek, oyunun kültürden daha eski oldugunu iddia eder. Insanin oldugu yerde oyun da vardir. Oyunlar tarih boyunca toplumsal hayatin içinde önemli yer tutmustur. Insanlarin bir araya gelip sosyallesmesinde rol oynadigi gibi ne tür oyunlarin hangi kurallarla oynandigi toplumsal iliskilerin bir aynasi gibidir. Bu kitap, Eski Yunan ve Roma toplumlarindaki gündelik hayata, eglence kültürüne, sosyallesme yapilarina oyunlarin ve oyuncaklarin penceresinden bakmayi hedefliyor. Çalismanin amaci söz konusu toplumlarda oyunlarin islevini ve ne denli önemli bir yeri oldugunu gösterebilmektir. Arkeolojik bulgular ve antik yazin, Eski Yunan ve Roma’da oyun oynamanin hem çocuklar hem de yetiskinler arasinda çok yaygin oldugunu göstermektedir. Gerçekten de bu toplumlarda çok sayida ve çesitte oyun, oyuncak ve oyun araci bulundugunu biliyoruz. Bu kitapta da antik dünyada oynanan baslica oyunlar ve oyuncaklar kapsamli bir sekilde incelenmeye çalisilmistir. Hangi oyunlar, hangi araçlarla, hangi kurallar çerçevesinde ve nerede oynaniyordu? Ne tür oyuncaklar yaygin olarak kullaniliyordu? Toplumlar arasindaki kültürel sürekliligi anlamak adina, Eski Yunan ve Roma’da oynanan oyunlarla günümüz oyunlari arasinda ne tür devamliliklarin vardir? Oyun ve oyuncaklar konusunda Türkiye’de arkeoloji yazininda var oldugunu düsündügümüz bir boslugu doldurmayi da amaçladik. Bu çalismanin kazilarda ele geçirilen ve müzelerde sergilenmekte olan oyun araçlarinin ve oyuncaklarin tanimlanmasinda bir basvuru kaynagi olmasini umut ediyoruz. Bu çalisma Salkim Selvi-Bener’in Istanbul Üniversitesi Klasik Arkeoloji Bölümünde 2008’de tamamladigi yüksek lisans tezinin kitaplastirilmis halidir. Yazar, ayni üniversitenin Eskiçag Tarihi Bölümü’nde doktora ögrencisidir.