Ibrahim ve Ismail’in, tevhidin kalesi olarak temellerini attigi Kâbe kutsalligini korumaya devam ediyordu. Insanlar sabah islerine giderken ve aksam evlerine dönmeden önce onu tavaf ediyorlardi. Ticaret amaciyla veya göç gibi sebeplerle yeryüzünde dolasmaya baslayinca, ugur getirmesi için yanlarina Kâbe’den bir tas alirlardi. Uzaklasip, Kâbe hasreti kendini hissettirince, Beytullah’tan aldiklari tasi çikartip ortaya koyarlar ve Kâbe’yi tavaf ettikleri gibi etrafinda dönerlerdi.Zaman geçtikçe kalpler katilasti. Nihayet atalari Ibrahim, Ismail, Ishak ve Yakub’un ibadet ettigi seyi unutup, taslarin bizzat kendisine ibadet edildigini zannettiler. Ülkeleri dolasirken, Misir’in sanat saheseri heykellerini, Babil’deki Istar, Sîn ve Merduk putlarini gördüklerinde bu taslari, Misir, Suriye ve Mezapotamya’dan getirdikleri heykellerle degistirdiler ve bunlarla ilgili birtakim efsâneler uydurdular. Onlarin, Allah’a yaklastiracagi ve sefaatlerinin umulacagi zannina kapildilar. …Nadr, Adnan’in soyundan olan gençlerin Kâbe’den ayrilarak, degisik ülkelere göçlerinden Mekke’nin ticaretinin etkilendigini fark etti. Onlari yeniden Mekke’ye döndürmeye ve Harem’de toplamaya çalisti. Böylece sehirlerin anasini, anayurdu eski günlerine döndürerek gençleriyle bulusturacak ve onu hak ettigi yere getirecekti.…Yazar, bizleri dönemin kahramanlari çevresinde birer tiyatro sahnesi sunumuyla senaryosuna dahil etmektedir. Iskender-Darâ, Sezar-Kleopatra, Yahudi krali Herod-Yahya Peygamber, Arap Nabat kralligi-Adnânîlerin Mekke yönetimi…