“Analitik felsefe terimi, yirminci yüzyilin basindan itibaren, özellikle Anglosakson cografyada, degisik adlar altinda olup hepsi de dilin analizine dayanan felsefî arastirmalari belirtmek için yaygin olarak kullanilmistir. Analitik felsefe söz konusu oldugunda, daha ilk bakista sasirtici olan sey, amaçlarin, ilgi alanlarinin ve yöntemlerin çesitliligidir. Bununla birlikte, akimlarin, teorilerin ve uygulamalarin çesitliligi içinde bütün bu arastirmalar, ‘analitik felsefe’ toplu adlandirmasini hakli gösteren bir ilham ortakligina taniklik etmektedir. Söz konusu olan, her durumda felsefî problemleri dil açisindan ele almak ve bu problemlere dil analizi yaparak bir çözüm aramaktir…”Bu kitapta, Frege’nin cümle-fonksiyon teorisi, Russell’in belirli betimlemeler görüsü, mantikçi-pozitivizmin anlam teorisi, Wittgenstein’in birinci ve ikinci dönemlerindeki dil anlayisi, Austin’in söz edimleri analizi gibi analitik felsefedeki baslica yaklasimlarin yaninda, bu gelenegin mantik felsefesi alanindaki çesitli uygulamalari ve Quine, Kripke gibi filozoflarin analiz ile ontoloji arasinda kurduklari iliskiler elestirel bir bakis açisiyla sunulmaktadir