1970’li yillar, bir edebiyat ögretmeni Anadolu’nun her yerinden yatili okumaya gelen askeri ögrencilere sahane bir ödev verir. Gidin büyüklerinize küçükken dinledikleri masallari anlattirin ve üzerinde hiç degisiklik yapmadan yazin. Yillarca ülkenin en ücra köselerinden gelen yüzlerce ögrenci gidip büyüklerine masallar anlattirdilar. Bence o yillarin en büyük özelligi, henüz televizyon kanallarinin yayginlasmadigi, ortalikta tablet, bilgisayar, cep telefonun olmadigi, X ve Y kusaginin bilinmedigi, insanlarin hâlâ yüz yüze konustuklari, birbirlerini dinledikleri yillar olmasiydi.
 
Ahmet Serif Izgören
***
 
Ögrenciler, ögretmenlerinin sözünü dinlediler… Büyüklerinden ögrendikleri Anadolu masallarini bir bir gelip yazarimiza anlattilar. O masallar önce Erdogan Izgören’in kaleminde tekrar can buldu, sonra sayfalara döküldü. “Bir varmis, bir yokmus…” demeyeli çok zaman oldu, gökten düsen elmalari da bilmiyorsunuz belki de, hele ki o üç elmanin paylasildigi günleri hiç yasamadiniz…
 
Hadi sizi alip biraz o günlere götürelim, bakalim devler ne yapiyormus, devleri akliyla yenen Keloglan nasilmis?
Iste size eskinin anlatimiyla eski günler… Kaybolan masallari kaybolduklari büyülü ormanlardan, mavi mavi akan sihirli derelerden bulup çikarmaya, sonra da onlara “merhaba” demeye hazir misiniz?