Ben Emine Koç’u Istanbul/Kilyos’ta tanidim. Civil civil, bos oturamayan, sürekli bir seyler üreten ve çevresine pozitif enerji yayan bir kisi… Manisa’nin Gördes ilçesindeki Kiranköy’de dogup büyümüs. Köyle ilgili anilarini kaleme aldigini ögrenince, onu daha da yakindan tanimak amaciyla, yazdiklarini okumak istedim. Bu istek, beni Gördes/Kiranköy’deki küçük Emine ile bulusturdu… Her seyi ögrenmek isteyen o merakli küçük Emine, beni elimden tutup tütün tarlalarindan – hali dokuma tezgâhlarina, Dede sölenlerinden – Ilkbahar Sokak Hayirlarina, Kiranköy’deki çocuk oyunlarindan – yöre dügünlerine kadar götürdü… Çocuk safligi ve içtenligi ile tavsan kapamayi da, masallari da, çömlekçileri de, çiracilari da “ekmek” ayvalariyla birlikte benimle paylasti… Yöreye özgü Agdeç Asini, Çirpma Tutturmayi, Çoban Okumasini, Bayat Alanini bana ögretti. Köyde de genç kizlarin kendi modalarini yaratabilecegini, evlenip Istanbul’a gelince kendilerini nasil gelistirebileceklerini gösterdi. Ilk firsatta, Gördes/Kiranköy’e gidip, Emine Koç’un anlattigi ve tepede bir kayanin üstünde, ayak izine benzeyen ve rivayete göre Peygamberimize ait oldugu söylenen o çukuru görmek, yamaçta uçusan uçurtmalari seyretmek ve hâlâ orada yasayan kardesleriyle tanismak istiyorum.Kitabi okudugunuzda, sizler de yolunuzu bu güzel beldeye, Gördes/Kiranköy’e düsürmek isteyebilirsiniz. Gidemeseniz bile, bu eseri okudugunuzda bölümleri sizi o yolculuga çikaracaktir.