Hikmete uygun bir hayat ve düsünüm, ariflesmek ve kâmil insan olma yolunda bir ilerlemeyi ve yetkinlesmeyi saglar; ki, insan için asil ilerleme budur; yoksa toplumsalin ilerlemesidegil. Çünkü oradaki ilerilik, sadece teknik anlamdaki bir donanim ve uygarlasma anlamina gelir. Bu uygarlasma ise çogu kez insanin kisisel kemâlini önleyen bir konformizm olarak tezahür eder. Araçlara bogulmus bir hayat çünkü, çogu kez Hakikatle olan kalbî baglarimizin zayiflamasina vehatta kopmasina mal olur. Yapaylastirilmis bir uygarlasmanin kosullari, insanin yasadiginin bile farkina varmadigi, kalbin hedonizm tarafindan ayartildigi, gerçek insanlar ve iliskilerin yerini sahte bir adâb-i muaseret’in aldigi, bir yasama kültürüne birakir. Bu hayatlar ise ortaya yasanmaktan ziyade üretilen,duymaktan çok ögretilen, inanmak yerine güvencelenen bir siradanligi koyar. Sürprizler yoktur orada, ne de asklar ve dostluklar. Her sey islemsel ve islevsel aklin dayattigi birkarsilikliliga dayanmaktadir çünkü; bir piyasa mantigi ve kosullarina. Karsiliksiz vermenin aptallik yerine kondugu bu uygarlasma, aslinda bir tür uyruklasmadir.