“Ahkâm” kelimesi; “karar, yargı; ilim, anlayış” gibi mânâlara gelen hüküm kelimesinin çoğul şeklidir. Ahkâm, daha geniş mânada, belli bir konu hakkında konulmuş bulunan kuralların bütününü ifade etmek için kullanılır. Bu tarzdaki kullanılışından dolayı, belli bir konuya dair hükümleri toplayan eserlere ve hatta belli bir konuyla ilgilenen ilim dallarına da ad olmuştur. Buna göre ameli hükümlerin kaynağı olan âyetlere “ahkâm âyetleri”, aynı türden hadislere de “ahkâm hadisleri” denilmektedir. İbni Abdülhâdinin “el-Muharrer fîl-Hadis ” adli eseri, İslam dünyasında hadis kitapları içerisinde önemli bir yere sahip olan Kütüb-i Sitte, Ahmed bin Hanbel’in “el-Müsned “i, İmam Mâlik’in “el-Muvatta “ı, İbni Hibbân ile İbni Huzeyme’nin “es-Sahib “leri, Hâkim’in “el-Müstedrek “i, Beyhakî’nin “es-Sünenü’l-Kübrâ ” ile “Şuabu’l-ımân ” adlı ve benzeri önemli hadis kaynaklarını içine alan zengin içeriği ve mükemmel tertibiyle dikkatleri üzerine çekmiş; kapsamlı, anlaşılır ve kullanışlı olması sebebiyle ilmi çevrelerde önemli bir değer kazanmıştır. Eserin en önemli özelliği; müellif, eserde yer alan hadisin sahihliğini veya zayıflı-ğmı belirten bazı kimselere ve yine bazı râvilerle ilgili cerh ile ta’dil için söylenen sözlere yer vermiştir. Bunu ihtisar etmede ve metinlerini kontrol etmede (ciddi) çaba sarf etmiştir.