Sultan II. Abdülhamid 33 yil boyunca etrafi “kurtlar”la çevrili bir ülkeyi sag salim sahile çikarmanin mücadelesini verdi. Hasta Adam’in mirasinin paylasilmasi konusu 1850’lerde gündeme gelmisti. 1878’de Rusya karsisindaki agir yenilgimiz, emperyalizmin istahini kabartmisti ve Türkiye’de darbe üstüne darbe yapiliyordu. Önce Sultan Abdülaziz’e yapildi darbe, sonra Vrad’a. Sanildi ki, Osmanli’nin kaderi pamuk ipligine bagli. Nitekim Sultan Abdülhamid tahta geçtiginde Ingiliz Disisleri Bakani, kendisini tehdit etmis, ‘Ayagini denk alsin, ona da öncekilere yaptigimizi yapariz’ demisti. Çöküs için gün sayilirken, bu 34 yasindaki adam, 30 yilini adayacagi bir icraatin dügmesine basiyordu. Ülkeyi bir baris dönemine sokarken, kazanilan zamanda demiryolu agindan egitim yatirimlarina kadar bir dolu projeye imza atiyordu. Kendisini feda etmisti ama 30 yilda yetistirdigi nesil, Çanakkale’den Sina çölüne kadar emperyalizme karsi Akif’in deyisiyle ‘kita kapma’ oyunu oynayacakti. “Kizil Sultan” demislerdi ona. Kendi açilarindan hakliydilar. Çünkü Osmanli’nin paylasimini pahaliya getirmisti Avrupa’ya. Kansiz olacagini sandiklari Osmanli gövdesindeki ameliyat, 30 yillik gecikme sayesinde Avrupa’nin kanli bir iç savasina dönüsmüs ve bir dünya meselesi haline gelmisti. Osmanli tarihini yeniden yazmaya koyulan Mustafa Armagan’in titiz ve akici kaleminden Son Sultan’in Kurtlarla Dansi… Kitabi okuyunca dansin bugün de devam ettigini fark edeceksiniz… (Tanitim Bülteninden)