II. Abdülhamit dönemi, Osmanli tarihinin en dikkat çeken ve üzerinde tartisilan dönemlerinden biridir. Sultan kendi sahsina münhasir bir yönetim anlayisi gelistirmistir. Osmanli tarihinde daha önce görülmemis zorluk ve imkânsizlik içerisinde tahta geçen II. Abdülhamit, saltanatin ilk yillarinda 93 Harbi’nin ve Ingiliz siyasetinin kiskacinda kalmistir. Ancak ilerleyen süreçte Osmanli cografyasinda otoritesini saglayip kendi plan ve projelerini bir bir uygulamaya koymustur.Bu çalismada bir araya getirilen yazilarda Sultan’in Türkçeye verdigi deger ve Latin Harfleri meselesi, Berlin Antlasmasi’nin uygulanmasi, nüfus sayimi, Yildiz suikasti ve Arnavutluk’un bagimsizligi ana basliklardir. II. Abdülhamit, 93 Harbi sonrasi ülkeyi bastan asagiya yenilemenin ve reform yapmanin pesine düsmüstür. Öncelikle uzun bir nüfus sayimi yapilmis, elde ne var ne yok belirlenmeye çalisilmistir. Dönemin en hassas meselesi olan Ermeni isyanlarinin nihayetinde ulastigi nokta bizzat II. Abdülhamit’e suikast düzenlenmesidir. Ancak Sultan, bu suikasti da kendi politikasi içerisinde eritmesini ve kullanmasini bilmistir. Arnavutluk’un bagimsizligi sürecini geciktirmis ise de Sultan’in tahtan indirilmesinden kisa süre sonra Arnavutluk Imparatorluk’tan kopmustur.(Tanitim Bülteninden)