Armagan Ekici, Türkçe’ye müthis bir yetkinlikle kazandirdigi Joyce, Queneau ve Carroll’in yapitlarinin ardindan, bu kez de dünyayi kendi bildigince okumaya girisiyor.Gezgin, kitapkurdu ve müziksever olarak, antikiteden 21. yüzyila ulasan kisisel atlasinda gerçeklestirdigi yolculuklarda, dünyanin kaybolmakta olan büyüsünü yeniden kesfediyor, zamanlar ve mekanlar arasinda gezinerek sasirtici baglantilarin izini sürüyor. “Efsaneye göre, Zeus, dünyanin ortasini bulmak için dünyanin iki ucundan birer kartal uçurmus, kartallar Delfi’de bulusmuslar. Eski Yunanlilar Delfi’yi “omphalos”, dünyanin göbek noktasi saymislar, Ispanya’dan Gürcistan’a kadar yayilmis Yunan kolonileri Delfi’deki törenler ve sunaklarda bulusmuslar. Sonradan Delfi’deki, Yunan sehirlerinin Perslere karsi kazandigi ortak bir zaferin anisina dikilmis olan yilanli, burmali sütunun Istanbul’a getirilmesinde de, Konstantinopolis’in kurulmasiyla “dünyanin merkezi”nin Istanbul’a tasindigi imasi olsa gerek. Insanin kendi kisisel “omphalos”lari da oluyor illa ki. Benim yasadigim, sik sik ziyaret ettigim sehirlerde rastgele yürümeye basladigimda kendimi buluverdigim “göbek noktalari” hep kitapçilarin etrafinda oldu: çocuklugumun ve gençligimin geçtigi Ankara’da Dost’un ilk, küçük dükkâni; Istanbul’da Robinson Crusoe 389 ve Pandora; Amsterdam’da Spui meydani, özellikle cumalari kurulan sahaf pazari ve bu meydandaki Athenaeum; Paris’te La Hune; Brüksel’de Tropismes…”Dünyanin merkezi sürekli degisirken ihtiyaç duydugumuz kültürel “omphalos”lari birbirine dokuyor Armagan Ekici, bakisi ise hem taze hem de bilge.