Tarihyazimi milli ideolojinin esaretinden dogdu ve birçok yerde tarihçiler, milliyetçiligin en seçkin baskarakterleri olarak statülerini korudular. Yazarlar ile sairler de ister hayali ister gerçek olsun, kahramanlik mücadelelerinin anilarini sunarlar. Iste bunun için edebiyat bir milletin tarihini kökten degistirecek güce sahiptir. Bugün bile tarihyazimi ve daha da büyük ölçüde geçmisin diger anlatilari tarihsel mitlerle doludur. Milli tarih için geçmisin anlatilarina tarihsel mitlerin dahil edilmesinden kaçinmak güçtür, çünkü her “milletin bir milli tarihi olmak zorundadir, ama dogasi geregi milli olmalidir, bu tarih gerçek olamaz, daha ziyade mitolojik, yurtsever, insanlari duygusal olarak milletine baglayacak ve hâkim yapilarin mesruiyetini saglama alacak sekilde yaratilmis olmalidir” Bozidar Jezernik/“Türk” Imgesi, Rajko Muršic /Simgesel Ötekilestirme: Tehditkâr Bir Öteki Olarak “Türk”, Özlem Kumrular/16. yüzyilda Akdeniz’de “Türk” Imgesinin Yaratilmasi, Miha Pintaric/Panurge’ün “Türkler”i, Nedret Kuran Burçoglu/Erken Modern Çagdan Aydinlanmaya Kadar Alman Medyasindaki “Türk” Tasvirleri, Peter Simonic /Valvasor’un Ezeli; Jale Parla/Byron’in Gâvur’undan Jezernik’in Vahsi Avrupa’sina: Teori mi yoksa Tarih mi?, Bojan Baskar /Bir Camiye Giren Ilk Sloven Sairi, Alenka Bartulovic /“Türk’le Görülecek Eski Bir Hesabimiz Var, Nazan Aksoy/Erken Türk Romaninda Öteki, Aleksandra Niewiara/Leh Dili ve Kültüründe “Türk” Imgesi, Bülent Aksoy/Batili Gözüyle Osmanlilarda Musiki, Svanibor Pettan/Balkanlar’da Alaturka-Alafranga Sürekliligi, Etnomüzikolojik Perspektifler, Ayhan Kaya/Güvenliklestirme Çagi: Çokkültürcü ve Cumhuriyetçi Entegrasyon Politikalarina Yönelik Meydan Okumalar.