Aydinlik ve karanligin arasindaki sinirda, uyumak ve uyanmak arasinda David Lynch’in dünyasi bulunur. Bu dünya; gizemler ve kesifler, umutlar ve korkularla ve de düslemekle dolu hem ürkütücü hem de harika bir yerdir; burada düsler hiç bitmez.David Lynch’in filmleri hem beyazperdenin hem de televizyonun en göze batan görüntülerinin birçogunu içinde barindirir. Iletisim sektöründe de yer alan bir sanatçi olarak Lynch’in çalismalari, vasatlik ve anlik egilimlerle bogulmus olan bir pazarda kendine özgü ve ayirt edici tek bir dünya görüsü sunmaktadir. Bu hali kendisine aralarinda Palme d’Or, Légion d’honneur ve Leone d’Oro (Altin Aslan) gibi ödüllerinin de bulundugu kayda deger övgüler getirmis olsa da, kaynak yaratma ve destekçi bulmayi daha da güç kilmistir. Lynch’in seyirciyi kendisine baglama yeteneginin temelinde ise ses ile görüntünün sembiyotik (ortak yasayan) durumu bulunur. Bütün çalismalarinda ses tasarimi genelde görüntüyü çevreleyip tamamlayacak bir atmosfer yaratmasi ya da korku veya merak hissi ortaya koymasiyla örnek olacak nitelikte, fakat yine de alisilmisin disindadir.