260 yıl önce bir Anglikan vaizin yazdığı bu roman, anlatım alışkanlıklarını ve okurun beklentilerini alt üst eden, noktalaması bir tuhaf, vaaz, aforoz belgesi, evlilik sözleşmesi gibi gerçek ve uydurulmuş belgeler, çeşitli çizimler, boş, siyah ya da ebrulu sayfalar, akış diyagramları, yerleri değiştirilmiş hatta hiç yazılmamış bölümler içeren, böyle pek çok kurmaca tekniğinin ilk kez ve ustalıkla kullanıldığı, “18. yüzyıl romanlarının en moderni” ve daha modernizm yokken postmodernist edebiyatın en erken örneklerinden olan, edebiyatçılar bir yana, 19’unda bu kitaptan esinle bir mizahi roman yazmaya çalışan Marx’ı bile etkilemiş bir kitaptır.

Tristram Shandy, Nuran Yavuz’un (1944-2014) titiz çevirisiyle 1999’da çıkmış, hak ettiği ilgiyi görerek tekrar baskıları yapılmıştı. Bu yeni basım için bütünüyle elden ve gözden geçirildi, yeni notlarla zenginleştirildi.

“Böylece, yapıtımdaki bu gizli işleyiş kendi başına bir tür oluyor. İçinde birbiriyle çelişkili olduğu düşünülen karşıt iki devinim bir araya getiriliyor ve birbirleriyle uzlaştırılıyor. Tek bir sözcükle ifade etmek gerekirse, yapıtım hem konu dışına çıkmaya yönelik, hem de ileriye dönüktür—üstelik eşzamanlı olarak.”