Osmanlı Türkçesi, Türkçeden ayrı bir dil değildir. Türkçenin, Osmanlı devletindeki şekli ve ismidir; Osmanlıların kullandığı Türkçedir. Osmanlıca ise Osmanlı Türkçesinin yaygın olarak bilinen ve kullanılan ifadesidir. Osmanlı Türkçesi, sadece sıralı harflerden meydana gelen bir alfabe değil, çok zengin kültür mirasına sahip bir edebî dilin de ismidir. Bu zengin kültür mirasını asıl kaynaklarından tanımak için öncelikle Osmanlı Türkçesini öğrenmek, Osmanlı ve ortak İslam kültürünü bilmek gerekir. 1 Kasım 1928`de 1353 sayılı Türk harflerinin kabulü ve tatbiki hakkındaki kanunun kabul edilmesi ve yeni alfabenin yerleşmesine kadar geçen uzun sürede Osmanlı Türkçesiyle birçok alanda eser yazılmıştır. Bu eserleri okumak, anlamak ve bunlara dair araştırmalar yapmak Osmanlı Türkçesini öğrenmek ve öğretmekle mümkün olur. Osmanlı Türkçesini öğrenmek ve öğretmek, zengin kültür mirasımızın esas kaynağı olan eski harfli eserler ile dil ve gönül köprüsü kurmaktır; asıl kaynaklarından
araştırılmadığı için yanlış bilinen geçmişimiz ile yeni nesilleri doğru bir zeminde buluşturmak ve uzlaştırmaktır.